0

Hekelgem B 1 – 1 Sks B

Grote tribune enkel gevuld met supporters van Steenhuffel, al heel wat minder afwezigen, de 5de in de stand tegen de laatste.

Wat kon er misgaan ? Antwoord : zowat alles.

Sks begon goed aan de wedstijd. In de 3de minuut een eerste schotje van Sjabbie tegen de paal. Een minuut later strandde de eerste rush van Max D. op de doelman. Maar dan in minuut 10 speelde Sjabbie een ongelukkige terugspeelbal in de voeten van de spits van Hekelgem, deze bedankte door de 1-0 binnen te schieten. Iedereen opgeschrikt. Minuut 17 kreeg Max V de bal toegespeeld en na 3 weken afwezigheid had Max iets mooi in gedachten en de uitvoering was nog mooier. Met een prachtig doelpunt werden de bordjes terug gelijk gehangen. Iedereen verwachtte dat de trein vertrokken was, maar zoals geregeld bij een trein komt die wel eens te laat. Ook zo bij Sks, overal een stap te laat. In minuut 33 moest Arne ons al een eerste keer behoeden voor een achterstand.

De 2de helft was een maat voor niets. Een ongeïnspireerd Sks kreeg geen kans bij elkaar gevoetbald. Arne moest nog 2 keer de meubelen redden. Schelle schoot in de 40ste minuut nog over en dat was zowat de enige kans die we gehad hebben in de 2de helft.

Het verhaal van “de beer en zijn vel” werd vanavond spijtig genoeg nog maar eens geïllustreerd.

Toch wil ik met een positieve noot eindigen. Spelers die na de wedstrijd zich komen excuseren voor het geleverde spel, die zeggen dat ze zichzelf eens moeten in vraag stellen, die weten dat ze vandaag slecht waren, die zelf zeggen dat er deze week keihard zal moeten getraind worden en die al spreken van revanche tegen Teralfene. Dat kan ik alleen maar toejuichen. Als deze woorden nu ook omgezet worden in daden, kunnen we de match van vandaag snel met de mantel der liefde bedekken.